Eerste 2 weken: de 3 sen (salsa, stage, superbien)

Ohwjee, ik ben al weer bijna twee weken weg, en heb welgeteld een verhaaltje op mn waarbenjij.nu gezet. Ik ga echt mn best doen een soort van consequent hierin te worden, hoe moeilijk ook voor mij! Sterker nog, ik ga het nog kort houden ook!!
Twee weken weg al weer dus, twee weken stage gelopen en twee weken de tijd gehad om aan dit toch wel andere cultuurtje te wennen. Het allereerste weekend was toch wel even wennen: Ik kende natuurlijk nog niemand. Al had ik wel het geluk dat ik de eerste avond dus al gelijk met mijn huisgenootje mee uit kon. Die zondag was ik uitgenodigd om bij de ouders van de vriend van een Canadees huisgenootje te komen eten (jaja, volg je de familiebanden nog). Die hadden ceviche gemaakt, populair, traditioneel, maar vooral heel lekker, met vis en rijst en weet ik veel nog meer. Zal het terug in Nederland keertje klaarmaken. Maandag was dus mn eerste stagedag, en ik had echt geen idee wat er van me verwacht werd. Dat had ik aan het einde van de week eigenlijk nog steeds niet! Ik wist dat er vorig jaar door een Nederlandse een marketingonderzoek is gedaan, en dat ik daarmee door moest gaan en dan een beetje de communicatie kant uit, precies, duidelijkheid alom.. dus ik ben maar gewoon heel veel informatie gaan opzoeken, inlezen, nog meer lezen, en nog meer. En tot de conclusie gekomen dat 1. een kantoorbaan niets voor mij is, 2. Ik schele oogjes krijg van dat computerscherm, 3. Werkdagen van 8 tot 18h ook niets voor mij zijn. Fijn om tot die conclusie te komen. Maar goed, heb afgelopen maandag toch maar even gevraagd wat nou de bedoeling is, en uiteindelijk daar gisteren antwoord op gekregen (manana, manana) en het is dus de bedoeling dat ik een communicatieplan ga schrijven om potentiele en nieuwe klanten te trekken, marketingcommunicatie dus. En dan ook al wat strategieen in de praktijk ga brengen. Maakt de zaak al iets duidelijker, maar weet vooralsnog echt totaaaal niet waar ik moet beginnen! Daarnaast is er hier zeker sprake van interculturele communicatie aangezien de klanten van Fundamic uit allerlei verschillende etnische achtergronden bestaan, zowel in de voorsteden als op het platteland wonen en dus allemaal op een andere manier communicatief gezien benaderd moeten worden. Dus ik ga ten eerste maar eens beginnen met een communicatieonderzoek lijkt me! Maar goed, na al die uren werken is het wel tijd voor leuke dingen natuurlijk.. De eerste paar dagen was het een beetje lonely, ook omdat mn huisgenootjes werken en niet echt elke avond dingen gaan ondernemen. Ook omdat ik echt kapot was (ok, nog steeds eigenlijk, maar geef er niet meer aan toe...). Donderdag zijn we wel me thuisgenootjes een drankje wezen doen in het zeer toepasselijk genaamde Finn McCool, en daarna nog een salsadansje, of twee. Heerlijk dat het hier allemaal zo vroeg begint (rond 21 of 22u) ben je nog redelijk fit op je werk de volgende dag! Vrijdag hebben we met een heel aantal fajitas gemaakt en gegeten en uiteraard weer heel heel veel salsa. Enige probleem blijft dat ik me dubbel moet vouwen wil n klein ecuatoriaans mannetje me laten draaien, is toch iets minder charmant, maar ach... ben toch al zon reus hier, dus de charmantheid in zn geheel is ver te zoeken ;) Zaterdag ben ik met een huisgenootje het historisch centrum gaan bezoeken, die als een van de eersten op de UNESCO heritage site stond.. en terecht.. prachtige steile straatjes, heeeeel veel mensen die van alles en nog wat verkopen, en we hadden het geluk met een blauwe lucht, een zonnetje en dus een rood armpje (Ja, Manon, evenaar plus 2800m hoogte, daar kan zelfs mijn huidje niet tegenop!) Ik was net thuis toen een nederlands meisje, Lotte, belde die was net aangekomen in Quito, of ik mee de oude stad ging verkennen haha, dus nog maar een keertje. En s avonds, nog maar een klein salsadansje!! De volgende ochtend had ik twee problemen, ten eerste de ecuatoriaanse familie die in het huis woont en die het nodig vond om om 8u s ochtends (ZONDAG!!) op volume 135 engelse les aan dr kind te gaan geven, voor mijn raam uiteraard. En het feit dat het met bakken uit de lucht kwam. Gelukkig was s avonds de Superbowl die we met heel veel mensen hebben zitten kijken (voor welgeteld de 2e keer in mn leven). Maandag wilde ik capoeira les gaan proberen, maar die was alleen op di en do blijkbaar (dus ga dadelijk nog een poging doen), en tenslotte maar met huisgenootjes gegeten. Dinsdag met een nederlands meisje, Judith, en Ecuatoriaanse vrienden gekookt en filmpje gekeken (Rosario Tijeras, supergoeie Colombiaanse film voor de liefhebber... niet voor mijn ouders, en als ze die al kijken, denk erbij dat dit de drugswereld in Colombia in 1980 was, en dus totaaaaal niet representatief voor de backpackerswereld in Colombia anno 2011 :)). Gister was het toppunt der avonden, eerst na een uur zoeken een heeeeeerlijk indiaas restaurantje gevonden, voor nog geen 3 euro een heeerlijke maaltijd (keepertje) en daarna naar een ladies night. Fuikerds, prachtconcept dit. Van 20 tot 22u mogen er alleen vrouwen naar binnen die dan gratis mogen drinken, en om 22u mogen ook de mannen naar binnen. Die dan uiteraard in rijen van 10 staan opgesteld om alle engelse en amerikaanse dronken meisjes op te vangen uiteraard. (mooi dat ze niet weten dat Manonnie 3,5 jaar Fuik ervaring heeft en dus wel meer kan hebben dan een paar gin tonicjes haha). Na een paar dansjes weer op naar huis zodat ik nu nog steeds super de frisjes achter mn bureautje zit. Het is nu bijna tijd, en ga zo dus alsnog proberen te capoeiraen en daarna met huisgenoten meedoen aan een pubquiz jiehaa!
De fotos ga ik proberen dit weekend erbij te zetten! (ohwja, voor iedereen die denkt dat t hier warm en zomer is, neeejj.. t is regenweek ofzow, dus koud, en s nachts nog kouder (denk vest en sjaal overdag, en dikke sokken s nachts) en t regent, bah!
Hele dikke kus voor allemaal (hoop dat dit verhaal nog steeds binnen de lijnen van zo kort mogelijk valt :P)